گریه بر امان حسین و فوایدش

التفات سید الشهداء علیه السلام به گریه کنندگانش

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ‏ یَذْكُرُ فِیهِ حَالَ الْحُسَیْنِ علیه السلام قَالَ وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى مَنْ یَبْكِیهِ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَسْأَلُ أَبَاهُ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یَقُولُ أَیُّهَا الْبَاكِی لَوْ عَلِمْتَ مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَكَ لَفَرِحْتَ أَكْثَرَ مِمَّا حَزِنْتَ وَ إِنَّهُ لَیَسْتَغْفِرُ لَهُ مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ وَ خَطِیئَةٍ.

از امام صادق علیه السلام روایت شده است که در ضمن حدیثی طولانی در احوال سید الشهداء علیه السلام فرمودند:

و همانا حسین علیه السلام به گریه کننده اش نظر می کند و برایش طلبِ مغفرت می نماید و از پدر بزرگوارش علیه السلام نیز درخواست می کند تا برای وی آمرزش بخواهد. و چنین می فرماید: ای گریه کننده، اگر می دانستی که خداوند متعال چه چیزی برایت مهیا کرده بی شک خوشحال و مسرور می شدی بیشتر از آنچه غمگین و محزونی.

و به راستی که سید الشهداء علیه السلام برای او از جمیعِ گناهان و خطاها طلب مغفرت و آمرزش می نماید.

وسائل الشیعة، ج‏14، ص508